Im więcej się pracuje, tym więcej się produkuje. To logiczne. Bo skoro w danej jednostce czasu można wyprodukować X produktów, to gdy wydłuży się czas dwukrotnie powstanie dwa razy X produktów. Tyle matematyka. I niby powinno się zgadzać, a jednak nie działa. Dlaczego tak się dzieje? Wyjaśnia dr Ewa Jarczewska-Gerc, psycholog z Uniwersytetu SWPS.
Posłuchaj!
W latach 70. w Stanach Zjednoczonych pracodawcy i pracownicy działów personalnych zauważyli masowy spadek produktywności, kreatywności i wydajności pracowników. Ciekawostką był fakt, że ów spadek następował mimo zwiększania ilości czasu poświęcanego na pracę zawodową. Doszło zatem do paradoksu – im ludzie więcej pracowali, tym słabsze efekty uzyskiwał pracodawca i tym mniej był zadowolony. Co więcej, po jakimś czasie do spadku produktywności i kreatywności dołączyły jeszcze inne zjawiska. Pracownicy zaczęli najpierw doświadczać problemów emocjonalnych, a zaraz potem chorować, w szczególności na choroby związane z układem krwionośnym – zwiększyła się więc wysokość absencji w pracy. Wzrósł także poziom rotacji – ludzie zaczęli odchodzić, gdyż pracując tak intensywnie, szybko doświadczali wypalenia zawodowego, a ich satysfakcja z pracy była coraz mniejsza.
