Skromnością jeszcze nigdy nikt nie wygrał!

Czy równość zaczyna się w domu? Nadal mamy „pracującą mamę” konkurującą z „panem menadżerem”?

Zdecydowanie, równość zaczyna się w domu. Zaczyna się na bardzo wczesnym etapie wychowania, edukacji i na poziomie językowym, kiedy to dziecko zaczyna mówić. Od samego początku powinniśmy uczyć dzieci nie bać się, a wręcz zachęcać je do odróżniania końcówek żeńskich w odniesieniu do zawodów i nie tylko. „Pani dyrektorka” nadal kojarzy się z dyrektorką szkoły, a „Pan dyrektor”, z osobą kierującą firmą. Różnice widać nie tylko na poziomie języka – od małych dziewczynek wymaga się, by były grzeczne, kulturalne i uprzejmie, bo „dziewczynkom nie wypada”. Chłopcom wybacza się znacznie więcej, mogą w bardziej otwarty sposób wyrażać swoją opinię i tłumaczy się ich bycie „niegrzecznymi”, co niestety później przekłada się na zachowania w dorosłym życiu, a następnie na pracę i biznes. Kobieta, która jest ekspresywna i pewna siebie, uważana jest za arogancką lub wręcz agresywną, mężczyzna o tych samych cechach – za dynamicznego i pewnego siebie. Równouprawnienie płci jest dla mnie niezwykle ważne, dlatego uważam, że warto, aby obydwoje rodziców, w równym stopniu, dbało o przełamywanie stereotypów w domu, zaczynając od równego podziału codziennych obowiązków.

Na szczęście to się zmienia, głównie dzięki samym kobietom, które zwracają na to coraz większą uwagę, edukują i głośno o tym mówią. Nadal jednak tylko 21% kobiet deklaruje, że są w pełni szczęśliwe – spełnione prywatnie i zawodowo. To niezbyt optymistyczny obraz. Tym bardziej potrzeba nam inicjatyw wspierających kobiety, jak na przykład Konkurs Bizneswoman Roku Fundacji Sukcesu Pisanego Szminka, który daje „empowerment” kobietom mniejszego i większego biznesu czy akcja zorganizowana przez Joannę Przetakiewicz i ruch „Era Nowych Kobiet” – #niebojesie – która zachęca kobiety do dzielenia się swoimi przeżyciami, emocjami oraz przede wszystkim inspiruje, aby częściej i mocniej wyrażały siebie.  

Jakie zmiany w ostatnim czasie obserwuje Pani w branży technologicznej dotyczące roli i pozycji/wpływu kobiet?

To oczywiście jest zależne od firmy nie tylko branży – w Huawei mamy szereg inicjatyw równościowych – pod koniec listopada, w ramach Innovation Day, miałam zaszczyt i przyjemność prowadzić panel „Empowering Women” w ramach naszej inicjatywy #Huawei4Her. Kobiety w technologiach są odważne i coraz pewniejsze siebie w tej nadal zdominowanej przez mężczyzn branży.

Budujące jest jednak to, że kobiety czują potrzebę jednoczenia się i wspierania. Powstają fantastyczne wydarzenia, jak na przykład Perspektywy Women in Tech – największy kongres prowadzony przez kobiety i skierowany do kobiet zajmujących się technologią – inżynierek, studentek informatyki, założycielek start-upów czy przedstawicielek branży technologicznej. Istnieje też społeczność kobiet skupionych wokół IT i nowych technologii – Women in Technology – która daje im przestrzeń do wymiany wiedzy i wsparcie w rozwoju. Takich inicjatyw jest wiele. Świadomość potrzeby równouprawnienia płci w każdym aspekcie jest coraz większa, dotyczy życia społecznego, politycznego, kulturalnego czy biznesu.

W jaki sposób można by zainteresować młode pokolenie dziewcząt kierunkami technologicznymi? Gdzie nadal są bariery?

Naszym wyzwaniem jest brak wiary w siebie, który niestety bardzo często wynosimy z domu. Skromność jest postrzegana jako cecha pożądana u dziewczynek, zaś dynamizm u chłopców. I tak od najmłodszych lat kobiety są marginalizowane oraz wytwarza się mechanizm „stania w kącie”. Skromnością jeszcze nigdy nikt nie wygrał – mówię o tym szczególnie mocno w listopadowym numerze magazynu Forbes Women, gdzie opublikowano potężny raport o pay gap – różnicach płacowych, które nadal istnieją.

Kobiety powinny uwierzyć, że wszystko jest możliwe, trzeba chcieć i włożyć w to ogromną pracę i determinację, a zatem przyjąć też waleczną postawę. Motto Huawei brzmi „Make It Possible”, które zdecydowanie jest uniwersalne dla wszystkich. Bariery istnieją wyłącznie w głowie – dziewczyny wybierające kierunek studiów muszą otworzyć się na taką decyzję, uwierzyć w siebie i przebojem dążyć do celu. Technologie to przyszłość świata, a kobiety to połowa społeczeństwa, dlatego powinny być również częścią technologicznego świata.

Droga do celu, sukcesu jest często wyboista. Jak z niej nie schodzić i wytrwać pomimo trudności? Jak nie poddać się?

Wielokrotnie w rozmowach z młodymi kobietami czy w czasie wygłaszania tak zwanych „power speech”, czyli wykładów motywacyjnych, między innymi dla fundacji Vital Voices, gdzie jestem mentorką, powtarzam, że trzeba mieć cel, strategię i plan. Jeśli wiesz, do czego dążysz, postawisz sobie jasny cel, łatwiej jest ci go osiągnąć. Najlepiej zacząć z wysokiego „C”, podejść do sukcesu ambitnie – chcesz być artystką, inżynierką czy informatyczką? Załóż sobie, że to zrobisz w określonych ramach czasowych i konsekwentnie pracuj na ten sukces – jutro, pojutrze, za miesiąc. Konsekwencja jest trudna, bo cele na przestrzeni czasu mogą się zmieniać. Bez celu dryfujemy. Jeśli trudno jest nam określić sobie cel dalekosiężny, wyznaczajmy małe i budujmy poczucie własnej wartości osiągając je po kolei.

Co by Pani powiedziała sobie 18-letniej?

Świetne pytanie. Zaskakujące. Powiedziałaby „bądź otwarta i odważna, ale wyznaczaj sobie konkretne cele, które niekoniecznie muszą być równoznaczne z marzeniami, za to krok po kroku poprowadzą cię do sukcesu. Pracuj ciężko, ciężej niż ludzie z Twojego otoczenia”. Wiem, że brzmi to dość zadaniowo, ale bez konkretów i, jak zwykle mawiam, określenia sobie „co, gdzie, kiedy”, człowiek dryfuje, zamiast poruszać się naprzód. Watro też podejmować ryzykowne decyzje podążając za głosem serca.  Kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana.