Przemoc domowa
Dotyka ona ludzi z różnych warstw społecznych, bez względu na ich status, a autorka apeluje o walkę z nią na każdym poziomie społeczeństwa. Książka ma na celu uświadomienie ofiarom przemocowych relacji, że mają prawo szukać pomocy i odmienić swoje życie na lepsze.
Danuta Sowińska, współautorka książki, sama doświadczyła przemocy domowej w swoim rodzinnym domu. Terapia, choć nie wymazała z pamięci krzywd, wzmocniła ją i nauczyła radzenia sobie z napięciem poprzez racjonalizację myśli. Danuta zerwała kontakt z osobami stosującymi przemoc. Jej doświadczenia i wiedza są nieocenione.
Przeczytaj fragment książki „O przemocy”
„Ciągły stres w rodzinie alkoholika lub alkoholiczki, w którym wychowały się dzieci, przy braku więzi emocjonalnej z rodzicami pozwala wypracować mechanizmy obronne, służące do przetrwania w trudnych warunkach, które nazywany syndromem DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholika). Jest to koncepcja psychologiczna, która opisuje pewne charakterystyczne zachowania i wzorce zachowań u osób doświadczających przemocy domowej lub toksycznych związków. Wśród dzieci, które wychowują się w cieniu alkoholizmu, można wyróżnić różne role, jakie przyjmują, aby przetrwać w tym trudnym świecie. Jest bohater, który zrzeka się własnych potrzeb, stając się opiekunem dla rodzeństwa. Jest to najczęściej najstarsze dziecko, które rezygnuje z własnych potrzeb. Odwraca uwagę od problemów, zaciera ślady. Jest opiekunek całego rodzeństwa, ma trudność z odpoczywaniem i bawieniem się. Bohater nie jest zadowolony ze swoich osiągnięć. Jest też wyrzutek, który czuje się skrzywdzony i niedoceniony, pełen złości i agresji.
To najczęściej drugie, młodsze dziecko, które czuje się skrzywdzone i niedocenione.
Skierowana uwaga rodziny na niego powoduje odwrócenie uwagi od właściwego problemu. Wykazuje zachowania autodestrukcyjne. Dziecko zagubione, które samotnie błąka się w mgle, nie potrafiąc określić swojej tożsamości. Same zaspokajają swoje potrzeby. Nie potrafią tworzyć bliskich znajomości, stronią od ludzi. Jest to osoba samotna, która żyje w świecie fantazji i marzeń i trudno do niej dotrzeć. I wreszcie maskotka, aniołek, błazen, której uśmiech ukrywa smutek i strach. Stara się każdą konfliktową sytuację rozładować rozśmieszaniem i rozweseleniu innych. Utrzymuje grę pozorów, ponieważ wewnątrz siebie jest smutnym dzieckiem, ucieka od trudności. Jego życie przepełnione jest strachem, cierpieniem, niepewnością. Pełni rolę klasowego błazna. Te role, choć niejednokrotnie przydają się do przetrwania w dzieciństwie, często pozostają z nimi na zawsze, zaburzają normalne funkcjonowanie w dorosłym życiu. Przynajmniej tak twierdzi Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, wskazując na to, że aż 75 proc. dzieci żyje w rodzinach dotkniętych alkoholizmem.
PRZECZYTAJ TEŻ FRAGMENT KSIĄŻKI: My, kobiety z ADHD.
Dzieci te, obserwując chaos i przemoc w rodzinie, stają się ofiarami tego krwawego tańca alkoholu. Świadomość tego problemu doprowadza wiele osób do terapii, gdzie uczą się rozpoznawać mechanizmy, które nabyły podczas swojego dzieciństwa. Tak jak Kaśka, która odkrywa, że oprawcą nie był tylko jej ojciec, ale również matka, która nie potrafiła zapewnić bezpieczeństwa. Dzieci, które obserwowały libacje, kłótnie, awantury, pobicia, wizyty policji, zmuszone były do kłamstw, są ofiarami przemocy rodzinnej.
W tym cyklu przemocy alkoholowej, nie tylko dzieci są ofiarami. Osoby współuzależnione, broniąc alkoholika i chroniąc go, stają się częścią tego chorego systemu. Nieświadomie wspierają uzależnionego, starając się zachować pozory normalności. Osoba współuzależniona poddaje się rytmowi picia alkoholika, przejmuje za niego odpowiedzialność, obsesyjnie go kontroluje, pomaga i nadmiernie opiekuje się nim, np. sprząta wymiociny, przebiera obsikane spodnie, wynosi opróżnione butelki po alkoholu.
Ale istnieje nadzieja. W Polsce istnieją miejsca, gdzie można szukać pomocy. Niepubliczne Zakłady Opieki Zdrowotnej, Samodzielne Publiczne Zakłady Opieki Zdrowotnej, Wojewódzkie Ośrodki Terapii Uzależnień – to tylko niektóre z miejsc, gdzie można szukać wsparcia. Warunkiem jest tylko odwaga, by się zgłosić. Bo czasem, by wyjść z mroku, trzeba tylko wyciągnąć rękę po pomoc.”
***
O książce
Książka stanowi istotne wsparcie dla osób doświadczających przemocy, oferując im niezbędne narzędzia i wiedzę do radzenia sobie z trudnościami oraz poszukiwania pomocy. Wiele czytelniczek i czytelników odnajdzie w niej historie podobne do swoich własnych doświadczeń, co pozwoli im zrozumieć znaczenie walki o swoje prawa oraz wartość życia. Znajdzie konkretne adresy, telefony i maile instytucji, do których można się zgłosić po pomoc. Książka autorstwa Anety Kowalewskiej i Danuty Sowińskiej stanowi wprowadzenie do terapii – procesu długotrwałego, wymagającego i nie zawsze zakończonego sukcesem, ale niezbędnego dla osób doświadczających przemocy. Koniecznie przeczytajcie ją i pamiętajcie: Przemoc karmi się milczeniem!
