Olga: Wspomniałaś, że my – to pokolenie, powiedzmy, kobiet 40+ mamy pewną świadomość. Myślę jednak, że dzisiaj jest ta presja najbliższego otoczenia. Według mnie – może się mylę, ale zapraszam do dyskusji – największym dzisiaj wyzwaniem dla równości jest niesprawiedliwy podział obowiązków w domu. I mam takie poczucie, że jeżeli nie będzie równości w domu, to my sobie możemy mówić o wielkich karierach. Owszem, możemy je robić i będziemy, bo już je robimy, ale się po prostu zachetamy. Mam poczucie, że gdybyśmy wzięli dwie osoby i zapomnieli o płci, i te osoby pracowałyby, a potem zajmowały się domem i dziećmi, to według takiego sprawiedliwego ludzkiego podziału, to byśmy tym osobom rozdali obowiązki mniej więcej po połowie. Natomiast, jak patrzymy na sytuację z podziałek na kobietę i mężczyznę, to automatycznie, i kobiety i mężczyźni, momentalnie przypisują te obowiązki kobiecie.

Klara: Ja nie chciałabym, żeby świat był aż w tak czarnych barwach pisany. Najpierw więc powiem, że wydaje mi się, że to się powoli zmienia. Myślę, że w naszym pokoleniu gdzieś ten balans zaczyna zza rogu wychodzić. I są domy – mam nadzieję, że jest ich wiele – gdzie balans jest zachowany. Ale oczywiście masz rację, że w większości tak nie jest.

Różnice w podejściu mogą się pojawić w zależności, czy zapytamy pokolenie naszych Rodziców, czy nasze i czy zapytamy o tę kwestię w mniejszym czy większym mieście. Wydaje mi się, że zaczęto to już inaczej postrzegać i nasze pokolenie, tak jak tutaj teraz siedzimy, ma większą świadomość. I dzięki tej świadomości uczymy, nie tylko dziewczynki czy kobiety, ale również i chłopców czy mężczyzn na partnerów. To jest bardzo ważne.

Izabela: Chciałabym się zgodzić z Klarą, ale wydaje mi się, że my jesteśmy w takiej bańce warszawskiej. I jak zejdziemy do tej Polski powiatowej, to niestety ten tradycyjny format jest bardzo mocno zakorzeniony.

Olga: Ja strasznie nie lubię tego słowa. „Tradycja” kojarzy mi się ostatnio z synonimem niesprawiedliwości.

Izabela: Mam też badania o pracy zawodowej i pełnieniu ról opiekuńczych przez kobiety i mężczyzn w Polsce z ubiegłego roku. 62% badanych wskazuje przykłady kobiet rezygnujących z pracy ze względu na dziecko. 33% zna kobiety, które musiały zrezygnować lub przerwać pracę ze względu na konieczność opieki nad niesamodzielnym dorosłym, bo tutaj dotykamy jeszcze tematu, który tak naprawdę też nie jest w ogóle poruszany.

Olga: To temat opieki nie tylko nad dziećmi, ale także osobami starszymi.

Izabela: Dokładnie. Z kolei mężczyzn rezygnujących z pracy z powodu obowiązków opiekuńczych zna wyraźnie mniej osób. Mężczyzn rezygnujących ze względu na dzieci 10% i ze względu na opiekę nad dorosłymi 8%. Mamy to czarno na białym.

Klara: A czy tutaj nie wchodzimy – poprawcie mnie jeśli się mylę – w kwestie tego, że wybór zależy od tego, kto w domu czy w gospodarstwie domowym więcej zarabia? I tutaj dotykamy równości płac, o którą my kobiety zdecydowanie powinnyśmy walczyć.

Olga: Na pewno. Natomiast jeżeli podejmuje się decyzję tylko w oparciu o finanse, a na przykład powiedzmy w tym modelu „tradycyjnym” ten mężczyzna jest starszy od kobiety, to wiadomo, że będzie więcej zarabiał. Bo jeżeli nawet byśmy mieli związek kobiecy, to kobieta, która jest starsza, jest dłużej na rynku pracy, to zarabia więcej. I teraz – jeżeli ta młodsza pójdzie na urlop macierzyński albo potem skorzysta z wychowawczego, to ona nie ma szansy, żeby w ogóle dogonić finansowo swoją starszą partnerkę. Specjalnie dałam tu przykład kobiet. W takim przypadku zawsze już ta nierówność będzie. Ta luka pomiędzy finansami osoby, która zarabiała mniej na wejściu i została przez to w domu po prostu będzie jeszcze większa.